กวีนิพนธ์ไร้ฉันทลักษณ์ที่พรรณนาถึงแมกไม้และธรรมชาติ ทั้งท้องทุ่ง ภูเขา แม่น้ำ ความเกื้อกูล ที่หล่อเลี้ยงชีวิต สิ่งละอันพันละน้อยเหล่านั้นดำรงอยู่ได้อย่างไร และเหตุใดสรรพชีวิตจึงโหยหาธรรมชาติ ขณะเดียวกัน ก็ตั้งคำถามถึงความเป็นจริงของ “คน” ว่า ชีวิตจิตใจของคนสวยงามเหมือนธรรมชาติที่พยายามทะนงตนอยู่ในปัจจุบันหรือเปล่า